Terug Home Nieuws Blog De kracht van je zwakte

De kracht van je zwakte

04 dec 2020 Blog

Ik val maar meteen met de deur in huis: ik heb ADHD. Inmiddels voor veel leerlingen en collega’s geen geheim meer, maar toch zie ik bij de mentoravond aan het begin van het jaar sommige wenkbrauwen van ouders de lucht in gaan wanneer ik daarover vertel. Ik heb een vrij lichte versie waardoor ik prima zonder medicijnen kan. Ik heb het wel geprobeerd, maar daar werd ik heel vlak, chagrijnig en minder creatief van, iets wat op zich de spil van mijn vak – ik geef beeldende vorming, drama en CKV- is. Dat moest dus maar niet. 

,,Maar ben je dan niet snel afgeleid?” Jawel, maar ik heb ook veel meer door. ,,Is het dan niet superdruk in je hoofd?” Jawel, maar daardoor kan ik wel meerdere dingen tegelijk. ,,Maar dan zie je toch door de bomen het bos niet meer?” Nee, soms niet, maar gelukkig zijn er zijweggetjes en onbewandelde paadjes. 

Vaak worden Asperger, AD(H)D, autisme (Waarom beginnen ze allemaal met een A? < zijweggetje) et cetera vanuit de negatieve hoek belicht en kijken we – inclusief mijzelf – vooral naar de drukte, de onhandelbaarheid, de onbeholpenheid. Beter kijken we volgende keer naar de positieve kanten van de beperking, trouwens de term ‘beperking’ geeft al aan dat het per definitie om iets negatiefs gaat. Probeer juist de kracht van die zwakte te ontdekken en je zult zien dat wanneer de rugzakjes worden geopend, er de mooiste dingen in verborgen bleken te liggen. Dat die ADHD-er ook prima gefocust aan de slag kan, zolang je hem maar even die knipoog geef ,,Ik begrijp je” Dat die autist prima een creatieve opdracht aankan zolang  je hem die aanmoediging maar geeft ,,Ik weet dat je het moeilijk vind, maar je doet het goed”

Inmiddels zijn de leerlingen en collega’s denk ik wel gewend aan mijn lange verhalen en uitlegsels met 17 zijweggetjes en weten ze dat ik soms wat explosief kan reageren. Hopelijk onthouden ze ook de leuke momenten, de uitspattingen en de ondoordachte net-op-het-randje-opmerkingen. De momenten dat ik misschien een oplossing bedacht die zó out-of-the-box was dat hij schier onmogelijk leek. Die keer dat een leerling die niet durfde presenteren, tóch een fantastische PWS-presentatie deed; ik mocht haar begeleiden. Die keer dat ik met een mentorleerling kon sparren over medicijngebruik tijdens de toetsweek; we deelden dezelfde struggles. Die keer dat ik een onbegrepen leerling kon uitleggen dat ik hem wel begreep, omdat ik nu eenmaal hetzelfde etiketje heb. Die keer dat we ….. sorry ik had graag doorgegaan, maar er wil een zekere leerling antwoord op zijn vraag. NU!

 

Walter Leendertse

Docent CKV, Beeldende vorming, Theater+ en LAT

Wil jij een optimale website? Dan hebben we wat cookies van je nodig. Pas mijn voorkeuren aan