Een nieuw wiel

Mijn vorige tekstje heeft gelukkig wat stof doen opwaaien. Veel positieve reacties, hier en daar een kritische, opbouwende kanttekening en wat nieuwe connecties op LinkedIn. Maar helaas nog niet het beoogde resultaat. Dat had ik om eerlijk te zijn ook niet verwacht, dus vandaar dat ik de boel nog maar eens wakker ga pogen te schudden. Maar voordat ik dat doe, wat gaat er wél goed? Welke stappen zijn we wél aan het zetten om tot een beter systeem te komen? Gelukkig zijn er een aantal zaken te noemen: we werken steeds meer digitaal (zowel qua methode als via Teams), we zijn (in ieder geval op de onderbouw van het VMBO) bezig met het opnieuw formuleren van de visie en de indeling van de verschillende teams en de manier van toetsen verandert her en der (minder summatief, meer formatief). En dat brengt me netjes op het volgende:

De komende tijd gaan we bezig met de formulering voor de nieuwe PTW’s en PTA’s, en misschien is het wel een mooi moment om daar eens kritisch naar te kijken. Welke onderdelen toets ik? Waarom toets ik dat? Op welke manier toets ik dat? En misschien wel het meest belangrijk: wat toets ik precies? Ik weet uit mijn eigen middelbare school periode dat ik regelmatig woordjes en grammatica toetsen kreeg van een enorme omvang. Wat toets je dan? Vaardigheid of concentratievermogen? Een goede toets is niet altijd langer, sterker nog, hoe valide en betrouwbaar is je toets als deze uit 70+ opgaves bestaat? Ik weet dat het voor een aantal vakken eenvoudiger is om op een creatievere manier te toetsen. Voor mijn eigen vak (Engels) toets ik steeds vaker door middel van een ander soort opdracht: het maken van een vlog, een magazine, een reading file waarin de verwerkingsopdrachten van een creatieve aard zijn, et cetera. Maar voordat de bèta-vleugel de handdoek in de ring en de kont tegen de krib werpt: vraag om tijd om dit te ontwikkelen! Het is het behoud van ons onderwijs om met de tijd mee te gaan. Waarom gaan we het ‘valsspelen’ tijdens digitaal toetsen nog tegen? Als ik iets niet weet, google ik het ook! Als we dat op een goede manier aanvliegen, stimuleren we de leerlingen juist om onderzoekend te gaan werken en leren! 21-century skills zijn onontbeerlijk. En ja, natuurlijk zijn er zaken die ‘ze gewoon moeten weten’. Het één sluit het ander ook niet uit. Waarom slaan we niet de handen ineen en gaan we kijken hoe we ons onderwijs en de toetsingsvormen zo modern mogelijk kunnen maken? Waarom vinden we het wiel niet opnieuw uit? Een Tesla rijdt echt lekkerder dan een Citroën BX.

Maarten Sneep, docent Engels en mentor.