Terug Home Nieuws Blog Geen woorden maar daden

Geen woorden maar daden

15 dec 2021 Blog

‘Daar heb je weer zo’n term’, hoor ik iemand zeggen op een studiemiddag. ‘Iets wat we allemaal al toepassen krijgt een naam en vervolgens hebben we het er een middag over.’  We hebben het over ‘Denk win-win’. Dit is 1 van de 7 gewoonten van Covey.

Maar is dat écht zo? Denken we altijd win-win? Of beter gezegd: doén we altijd win-win?
Of kan het zijn dat we vooral de win-verlies bril opzetten? Als ik er maar beter van word, maakt het niet uit als de ander er minder van wordt. 
Wanneer we naar onze leerlingen kijken zien we dat ze nog regelmatig door deze bril naar de werkelijkheid kijken.

Om op dit punt bij mijn eigen vakgebied te blijven: Neem het mijn leerlingen het eens kwalijk? Op tv zien ze deze instelling bij menig sportidool en dat weerspiegelt zich logischerwijs in de gymles.
Kom op ff tijdrekken we hebben nog 1 minuut.” Of “Schop hem onderuit dan scoort hij niet.” Of “Dribbel zelf maar, want die ander kan er niets van.”  

Ik pak snel een andere bril…
De “verlies-verlies bril”. Als ik verlies, dan jullie ook.
Concreet: Als ik een spel saai of stom vind of als ik in een slecht team zit, dan ga ik mijn best niet doen. Met als gevolg dat het hele groepje verliest door deze instelling.  Gelukkig zijn er ook brillen die prachtige beelden laten zien.

Neem bijvoorbeeld de ‘win-win bril’. Die bril waarover ik begon. Het ziet er dan allemaal een stuk rooskleuriger uit. Het is onze opdracht om als pedagogen onze leerlingen hier bewust van te maken en ze te helpen deze bril te gebruiken. 

Een paar voorbeelden:  
  • Vertel leerlingen waarom het zo oneerlijk en pijnlijk is als je bij een spel door een potje poten als laatste gekozen wordt. En laat zien op welke manieren het ook kan, een manier waarbij iedereen zich gewaardeerd voelt.
  • Vertel leerlingen waarom het oneerlijk is als jij met een hele andere lichaamsbouw al in een vroeg stadium niet over een touwtje komt bij hoogspringen en vervolgens sip naar de rest moet kijken die wel hoger komt.
Hoe dan kan dit anders?
  • Maak van hoogspringen een groepsopdracht  waarbij het touwtje pas hoger mag als de hele groep het haalt. Tenzij iemand er zelf uit stapt omdat de persoonlijke lat bereikt is. Laat ze elkaar feedback geven en klappen en juichen voor elkaar als iemand het haalt. Dit stimuleert ook nog eens het groepsgevoel. Wat een win-winsituatie!
  • Of als iemand zich vaak egoïstisch gedraagt, zet hem maximaal in de kijker wanneer hij /zij de bal een paar keer overspeelt. De winst is dat ze gaan inzien hoe geweldig dit nieuwe sportgedrag is.
  • Maar ook vakoverstijgend. Laten we het gebruiken in conflicten tussen leerlingen, in afspraken met leerlingen en bij opdrachten. Op Guido VMBO laten we leerlingen op een ouderavond hun eigen voortgang presenteren aan ouders en mentoren. Zo leren ze om verantwoordelijk te zijn voor hun eigen leerproces en pro actief met hun ontwikkeling aan de slag te gaan. Dat is nog eens win-win.

Win-win.. Het is een mooie gewoonte… Welke bril mijns inziens nog meer respect verdient, is de volgende bril. De bril waarbij je zelf (iets) verliest en de ander wint (verlies-win).

In de Bijbel staat dit mooi verwoord! Fil 2: 3 – 4
Jullie moeten jezelf niet beter vinden dan een ander, of opscheppen over jezelf. Nee, jullie moeten bescheiden zijn , en een ander belangrijker vinden dan jezelf.

Als wij het niet voordoen, wie leert het ze dan? Wij op Guido hebben de prachtige rol om onze leerlingen bewust te maken van deze brillen en hopelijk leren ze om zelf, wanneer het nodig is, een andere bril op te zetten.

Tot slot zou ik de gewoonte van Covey nog graag iets aanpassen. Niet win-win denken maar win-win doen. Geen woorden maar daden! 
 

Door: Matthijs Noteboom – docent bewegingsonderwijs en sport. 

Wil jij een optimale website? Dan hebben we wat cookies van je nodig. Pas mijn voorkeuren aan